Sunday 27 November 2016

මගේ.... අපේ .... කැස්ත්‍රෝ




       හවානා  නගරයට යන්නෙකුට සෞන්දර්යයන් දෙකක් එකට මුණ ගැසෙනු දැකිය හැකිය.  පැරණි ස්පාඤ්ඤ යටත් විජිත සමයේ ප‍්‍රතාපවත් ගොඩනැගිලි , පෞරාණික යුගයට අයත් කෞතුකාගාර හා කලාගාර එක් සෞන්දර්යය පාර්ශ්වයක් නියෝජනය කරයි. දෙවැන්න නියෝජනය කරන්නේ පිදෙල් කැස්ත්‍රෝ නායකත්වය දුන් විප්ලවයෙන් පසු කියුබාව ගොඩ නැඟීමේ අප‍්‍රතිහත ධෛර්යයට අයත් ස්මාරකයන්ය. තමාගේ හිස් මත විවිධ විකල් වූ මති මතාන්තර සහිතව කියුබාව දකින සමහරු කියුබාව ‘දුප්පත් රටක්’ ලෙස නාම ගන්වති. එහෙත් මා එරට හඳුන්වන්නේ ශී‍්‍ර ලංකාවට වඩා සෑම අතින්ම දියුණු රටක් ලෙසිනි. කියුබාව සියුම්ව නිරීක්ෂණය කළ මට නම් හැඟී ගියේ අප රටේ සංවර්ධනය ක‍්‍රමවත් කිරීමට, විනයානුකූල සමාජයක් බිහිකිරීමට බොහෝ අංශවලින් ඒ රට ආදර්ශයට ගත හැකි බවයි. කලෙක සීනි හා දුම් කළ නිෂ්පාදන කියුබානු ආර්ථිකයේ ප‍්‍රධාන රඳා පැවැත්ම වුවත් අද සංචාරක ව්‍යාපාරය අංක එක බවට පත්වී සීනි හා දුම්කොළ නිශ්පාදන දෙක හා තුනට වැටී ඇත. සංචාරක ව්‍යාපාර ඇරඹීමට කැනේඩියානු හා වෙනත් බහුජාතික සමාගම්වලට ඉඩ දී ඒවායින්  බදු මුදල් හා වෙනත් දෑ වශයෙන් ලාභයක් ලබාගෙන, ඒ ක්ෂේත‍්‍රය දියුණු කර ඇත. දකුණු ඇමෙරිකාවේ අන් රටක නැති තරම් ආරක්ෂාවක්, අපරිමිත ලස්සණකින් යුත් නිල් මුහුදු වෙරළක් හා ස්පාඤ්ඤ හා කළු ජාතික උරුමය සමෝසේ මිශ‍්‍රවීමෙන් ඇති වූ සෞන්දර්ය කාමය, රට තුළින් සංචාරක ව්‍යාපාරයට ලබා දෙන දායකත්වයයි.

       රට මැදින් නිදහසේ ගමන් කරන විට, වෙහෙස නොබලා තම ගොවිපලවල වැඩ කරන ගොවීන්, පිරිසිදුව හා ලස්සනට පාටින් සැරසී විවිධ කටයුතු කරන රූමත් ළඳුන්, සම ආකාරයට ගොඩනැගුණු පහසුකම් සහිත පාසල් හා රෝහල් කියුබාවේ අපට දැකිය හැකි භෞතික දැකීම්ය. හිතවත්කම් මත මිතුරු රටවලින් ගත් සංවර්ධන ආධාර මිස ඔවුන් ලෝකයේ ණය නැති රටවල් කිහිපය අතරට වැටේ. ලෝකයේ වසංගත රෝග පාලනය අතින් ඉහළම ස්ථානයට කියුබාව ගැනෙන්නේ සිය සමීප රට ලෙස සියලූ වසංගත  බෝ කරන ඇමෙරිකාව පිහිටා තිබෙද්දීය.

        සමාජ ගර්භයෙන් මතු වූ මිනිස් මහිමාව විප්ලවීය ජීව ගුණයක් බවට පත් කරගනිමින් හැට වසරකට ආසන්න කාලයක් ලෝකයට ධී ගුණය පෙන්වූ රටක් වේ නම් ඒ කියුබාවය.

      ඒ කියුබාව මහා මිනිසුන් සමූහයකගේ නිර්මාණයක් වුවද ඒ මිනිස් මහිමාව ඒකරාශී කළ මහා මිනිසා පිදෙල් කැස්ත්‍රෝය. ඇමරිකාවද වෙනත් බොහෝ උදවිය ද බොහෝ දේ පැවසුවද කියුබානු ජනයාගෙන් කියුබාව යනු කුමක්දැයි ඇසුවහොත් ඔවුන් කියන්නේ කැස්ත්‍රෝගේ රට කියාය.

       අපි උපත ලද්දේ ද, තරුණ වියේ මැදක් වන තුරුම ගෙවී ගියේ ද, සමාජවාදය ලෝක යථාර්ථයක්ව පැවති යුගයකය. කියුබානු විප්ලවය අපට ජීව ගුණය සැපයීය. කැස්ත්‍රෝ රැුවුල, චේගුවේරාගේ තොප්පිය, අපට මැඩෝනාගේ රූසපුවට වඩා එදා අගනේ විය.

      මිනිසෙකු අඳුරු වන පෙතක, හුදකලා  මුඩු බිමක හෝ පාලූ නිවසක සිටින විට ඇතිවන පාලූව මතක් කර ගන්න. වීරයන් අහිමි මිනිසෙකුට අන්න එයාකාර පාලූවක් ඇතිවේ. එය විඳ දරා ගැනීම අපහසුය. එහෙත් අපේ තරුණ වියට වීරයෙක් ලැබුනේය. ඒ වීරයා පිදෙල් කැස්ත්‍රෝය. ඔහු ඈත යුගයක ආගමික ශාස්තෘවරයකු නොවීය. දෙවියන් විසින් එතුමන්ගේ ආනුභාවය සහිතව එවූ පුත‍්‍රයාද නොවීය. ඔහු ලෙනින්, මාක්ස්, එංගල්ස් හෝ ට්‍රොට්ස්කි තරම් පොත පත නොලියුවේ ය. න්‍යායන් බිහි නොකළේ ය. එහෙත් ඔහු මිනිස් වග වෙත ඇලූම් කළේය. ගී‍්‍රක මිථ්‍යා කථාවල ඇති පුංචි වීරයෙකු මෙන් අසබඩ සිටින දුර්ජන හතුරු යෝධයාට එරෙහිව සටන් කළේය. එමෙන්ම තමන්ගේ පාලන වපසරිය තුළ සිටි මිනිසුන්ට මහත්සේ ආදරය කළේය. ඉනික්බිති එවැනි විමුක්තිකාමී ජනයා වෙසෙන රටවලට තම කුඩා අටුවෙන් යමක් දී නගා සිටෙව්වේය. ඔහු තම සුරතල් රට ගොඩ නැගුවා සේම එරට මිනිසුන්ද ගොඩ නැඟුවේය. විවිධ වකවානුවල ලංකාවේ සේවයට පැමිණි කියුබානු වෛද්‍යවරුන්ගේ ගුණ යහපත්කම හා සේවයට කැපවීම අපේ  නූතන වෛද්‍යවරුන්ගේ මාෆියාව හා සසඳා බලන්න. සුනාමි සමයේ සේවයට පැමිණි කියුබානු වෛද්‍යවරු රෝගියාට බෙහෙත් තුණ්ඩු ලිව්වා පමණක් නොව ඒවා නිවරැුදිව බිව්වාද බලන්නට ඔවුන්ගේ නිවෙස්වලටද ගියෝය. වෙද නලාව පැත්තකින් තබා කැඩුනු නිවෙස් තනා ගැනීමට කායික ශ‍්‍රමයෙන් උදව් කළෝය. ඒ අපූරු දේශපාලනයක් විසින් මෙහෙයවුණු වෘත්තිකයන්ගේ හැටිය.

        අපල උපද්‍රව සහිත මුහුද මතින් හැට වසරකට ආසන්න කාලයක් නෞකාව පැදවූ ලෝකයේ විමුක්තිකාමි තරුණ මනස් බලාපොරොත්තුවෙන් පිරවූ ඒ වියපත් තරුණයා 2016 නොවැම්බර් 25 දින සිය දිවි කුසුම මුදා හළේය.

        දේශීය වූ අපේ උතුම් අමරදේව වියොවින් අපේ සංස්කෘතික ජීවිතය අඩපන වූයේ යම් සේ ද, කැස්ත්‍රෝ සහෝදරයාගේ වියොවින් අපේ දේශපාලන ජීවිතය අඩපණ වන්නේය.

Saturday 12 November 2016

මෙරු දෙවන මුද‍්‍රණය දොරට වැඩිය දා






































දිනය 2016 සැප්තැම්බර් 24
ස්ථානය  බී එම් සී එච් ජාත්‍යන්තර පොත් ප‍්‍රදර්ශනය

       මෙරු නිකුත් වී අවුරුදු 25ක් ඒ වුනත්  මේ පොත නැවත මුද්‍රණය කරගන්න ආසාවක් මට තිබුණා මගේ වාසනාවට මෙරු නවකතාවේ පළමු ප‍්‍රකාශකයන් වන රාජ්‍ය මුද්‍රණ නීතිගත සංස්ථාව නැවත ප‍්‍රකාශන ක්ෂේත‍්‍රයට ඇවිත් ඔවුන් මේ වැඬේට කැමති වීම කොච්චර දෙයක්ද, මේ සඳහා එහි ප‍්‍රකාශන කළමනාකාර මධුරංග නුවන්පි‍්‍රය දැරූ වෙහෙස කොතරම්ද .මධුරංග දක්ෂ යහපත් කෙනෙක් කියලා මං කොළඹ ඉන්න කාලේ ඔහු දන්නා සාහිත්‍ය හා මාධ්‍ය ක්ෂේත‍්‍රයේ බොහෝ දෙනෙක් කිව්වා. එමෙන්ම  මුද්‍රණ නීතිගත සංස්ථාවේ සහාපති රවි කලංසූරිය හා කි‍්‍රයාකාරි අධ්‍යක්ෂ ආදිහෙට්ටි මහත්වරු එහි උන්නතිය අරබයා බොහෝ දේ කරන බවයි ආරංචිය. මං මේ සියලූ තොරතුරු එම ආයතනය බාර නියෝජ්‍ය අමාත්‍ය කරුණාරත්න පරණවිතාන අප හිතවතාටත් දැනුම් දුන්නා. රාජ්‍ය සේවය විනාශ කරන්නට එහි මුදුන් තලයේ වැජඹෙන උදවිය කටයුතු කළ ආකාරය පිළිබඳ මට ඇත්තේ සමීප අත්දැකීම් සමුදායක්. ඒ අතර දක්ෂයින් හමුවුණාම ඔවුන් රැුක ගන්න සුලූවෙන් හෝ යමක් කළ හැකි නම් ලොකු දෙයක්.

      එදා කුඩා උත්සවය මට මහත් සතුටක් ගෙනාවා. උත්සවය මෙහෙය වූයේ මධුරංග. රවි කලංසූරිය මහතා ආදිහෙට්ටි මහතා අපේ නිමල් ඒකනායක අනුරසිරි හෙට්ටිගේ සොයුරන් කතා කළා. මගේ මුල්ම පොතේ ප‍්‍රකාශකයා වූ සේනාරත්න වීරසිංහයනුත් පැමිණීම මගේ සතුට දෙගුණ කළා. මේ උත්සවය ගැන පමණක් නොව පොතේ ප‍්‍රකාශනය ගැන පවා කිව නොහැකි තරම් මහන්සි වූයේ කුසල් සමරවික‍්‍රම සොයුරාය.

       ඒ ආකාරයට එදා පැමිණ උදව් කළ අපව දිරිමත් කළ සියල්ලට මගේ පමා වූ ස්තුතිය පිරිනමමි.
    මේ පොතේ කවරයට  මීට වසර 25කට පෙර හොඳම කවරයට හිමි රාජ්‍ය සම්මානය හිමිවූණි .එය නිර්මාණය කළේ පි‍්‍රයන්ජන් සුරේෂ් සොයුරාය. එදා ඒ කවරයට පාදක වූ ඡුායාරූපය ගනු ලැබුවේ ප‍්‍රවීන ඡුායාරූප ශිල්පි හෙන්රි රාජකරුණා ශූරීන්ය. ඒ ඡුායාරූපය ඇසුරෙන් මෙරු දෙවන මුද්‍රණය සඳහා කවරය නිර්මාණය කරනු ලැබුයේ සමන්ත ගමගේ සොයුරාය.
      එදා දොරට වැඩුමේ මේ පළවන ඡුායාරූප අයිතිය කුසල් සමරවික‍්‍රම සතුය.
      නිර්මාණයක් වුව සමූහ කි‍්‍රයාදාමයක් වන්නේ මෙලෙස නොවන්නේද?  

Saturday 5 November 2016

අමරදේව





 

පුන්සඳ ඇවිදින්නා සේ මගේ හදවත මතින්... කිව නොහැකි
ගැඹුරක්..... කිව නොහැකි සාඩම්බර හැගුමක්.....

නොදරුවකු වූ මට, මගේ අම්මා සිය තන පුඩුවෙන් කිරි උරා
බොන්නට සලස්වා.... ඒ මදිවට කී නැළවිලි ගීත් ඔබේය.

තරුණ, ගැටවර වියේ, ප්‍රේමයේ කුමුදාන අවදිව ලියූ ප්‍රේමයේ
පොරොන්දු කවියත් ඔබේය.

ප්‍රේමය සැලමුතු වී ලෙයින් ලියූ
කවියත් ඔබේය.
 
 
පිය පදවිය ලැබූ දා උදාරම් ලෙසින් සටහන් තැබූ කවියත් ඔබේය.
 
සැලමුතු පෙම මල්වී පරවී ගිලිහී වැටුනදා ගැයූ පසුතැවිලි කවියත් ඔබේය.
 
මැදිවියේ මෝදු වූ ප්‍රේමයේ හා ඒ හා උපන් සංතාපයෙන් යුතුව
උස් ස්වරයෙන් හැඬු හැඩුමේ තනුවත් ඔබේය.

මැදිරිගිරිය වටදාගේ අසලින් සොරා ගත්තේ
සඳකඩ පහනක් වූ ඔබේ ගීතයක් ය.
 
මහවැලි වතුර ලෙස පොල්ගොල්ලෙන් රජරටට මුදා හැරියේත්
ඔබේ රැකවල් ලූ ගීතයක්ය.

සැවුලන් උදෑසනින් අවදිව ලොවම අවදි කරවන්නේ
සොරාගත් ඔබගේ තනුවේ කොටසකිනි.
 
මීට විසි වසරකට පෙර, ගමේ ගුරුන්නාන්සේ තැනූ මල් යහනෙන් නැගුණු
ගොක් කොළ සුවඳ, පුවක් මල්, පොල්
මල් සුවඳ, නික, ගම්මිරිස් කොළ සුවඳෙහි ද, ඔහු ගයද්දී ආතුරයා වී
මා අසා සිටි මල්යහන් කවිවල ද ඔබේ ගීතය තිබිණ.
 
නගරයේ ගෙන්දගම් අව්වෙන් හොඳටෝම කේඬෑරි වී,
අම්මාගේ දස අවුරුදු දානයට ගමේ ගිය දා, රජමහ වෙහෙරේ බිතු සිතුවම් යළිදු නැරඹුවෙමි.
තේමිය ජාතකය ද, වෙස්සන්තර ජාතකය ද, ඇඳ තිබූ ඒ පනේල අස්සෙන් ආ
පැරණි සුවඳෙහි ඔබේ ගීයේ සමහන් බව තිබුණි.
 
රජමහ වෙහෙර වට කොට තිබූ පූදින නිල් ගොයමෙහි සිහිලැල් සුවඳ,
මුවින්, සවනින්, දෙනෙතින් විඳි විටක ඔබේ ගීතය ද, ඔබේ රූපකාය ද මතක් විය.
 
වෙහෙරෙන්, බෝධි මළුව වෙන් කළ තැන ඇති පියගැට පෙළෙහි හිඳ අසනා
බෝධියේ සිලි සිලි හඬෙහිත්, සුදෝ සුදු සෑ රදුන් දැකීමෙන් ඇතිවන,
මහා නිවී සැනසීමේත්, ඔබේ ගීතයද තනුවද විය.
 
සියුම් රාවයක් සහිත බීතෝවන්ගේ මහා නාදාවලියෙන්,
සුවයේ පරමය භූක්ති විඳින කල,
හංසවිලේ හැම තැනම සිනාසෙන හැම තැනම ලතවෙන නාදයන් ගේ, රසය විඳින කල,
ඒ විඳීම නම් ලොව්තුරා සුවය පහදා දුන් මුනිවරයා ඔබය.
 
කල් කර්ම, අකල් කර්මයන්ගෙන් මිදුණු, වස විසෙන්,
කලි කලහයෙන් තොර, කුනුහරුප, රැවුම් ගෙරවුම් නැති,
කුල ගොත් නොවිමසන ලෝකයක පරමානන්දයේ
 
නාදේශ්වරයාණෝත් ඔබය.

(මගේ 'කැට කිරිල්ලී '(2010) කෘතියේ මවිසින් අමරදේව දෙවිදුන් පිදූ හැටි......)

Thursday 3 November 2016

මේ මහ වියොව හා අපේ සැ`ගවුණු සාමුහික අධ්‍යාත්මය


 

අමරදේවයන් තරමට දේශ සීමාව ඇතුලත සිටින සියල්ලන්ගේම ආධ්‍යාත්මයට ඇමතිය හැකි අන් කිසිවකු නැතැයි සිතමි` මේ මොහොත අපතේ නොයවා අපට පොදු සමාජ සංහිඳියාවක් සඳහා යම් ආරම්භයක් ගත නොහැකිද
පලමුව කවුරුත් පාහේ මෙතුමන්ගේ වටිනාකම අවබෝධ කරගෙන ඇති බව ලෝකයාට පෙන්විය යුතුය එය ඉහලින්ම පටන් ගත යුතුය හොංකොං ගිය අගමැති ඒ ගිය සියල්ල කල් දමා ලංකාවට පැමිණ අවමගුලට සහභාගි විය යුතුය .ජවිපෙ සියලූ රතු කොඩි අඩකුඹු කළ යුතුය
සියලූ කලාකාර සමූහයා තම තම ශක්ති පමණින් සිය හැගුම්බර ශෝකය ප‍්‍රසිද්ධියේ පළ කළ යුතුය. සියලූ පක්ෂ බේද අතහැර ඔහුගේ වියොව ගැන සිය හැගීම් පළ කළ යුතුය. න්‍යායික බෙදීම් රේඛාවල දෙපැත්තේ සිටින උදවිය සාමූහිකව තමන් අගයන මේ සුලවතාට ප‍්‍රසිද්ධියේ ප‍්‍රණාමය පළ කළ යුතුය. අප‍්‍රමාණ බේදයන් සිත් දරා ගත් බොහෝ දෙනාට සාමූහිකව අමතන්නට සමත් වූ එකම මිනිසා අමරදේවයන්ය

 
 

Thursday 25 August 2016

වැව් දසුනේ ලේඛකයෝ





          පාසලෙන් ඉවත් වී වසර 36කට පසුවත් ඒ සුන්දර මතකයන් අවදි කරන්නට තවත් අවස්ථාවක් ඇවිත්. ඒ විවිධ වකවානුවල පාසලෙන් ඉවත් වී කලා ක්ෂේත‍්‍රයේ රැඳී සිටින දම්රද  පුතුන්ගේ නිර්මාණ රැගත් ‘වැව් දසුනේ ලේඛකයෝ ’ එළි දැක්වීම මගිිනි. මහවැලි නදියත්, නුවර වැවත්,හන්තාන, නකල්ස් කඳු පංතියත් දකිමින්, දළදා මාළිගාවේ තේවා හ`ඩ අසමින්, අකුරු කළ අප පාසල තුලින් වෙනම අන්‍යතා ලකුණක් අපට ලැබුණා යයි සිතමු. දම්රද කඳු වළල්ලේ ගෙවී ගිය ජීවිතය තරම් මනරම් වකවානුවක් කවදාවත්ම හමු වූයේ නැතැයි සිතමි. ඒ. එස්. වීරකෝ්න්, ඞී. ආර්. බී. වික‍්‍රමසිංහ, ඩොනල්ඞ් වික‍්‍රම, වැනි ගුරුවරු අපට දැනුදු මතක්වේ.
    එදා අපිට  ඕනෑ වුනේ දොස්තර කෙනෙක් හෝ ඉංජිනේරුවෙක් වන්නට නොව ධර්මසේන පතිරාජ කෙනෙක් හෝ කපිල කුමාර කාලිංග කෙනෙක් වෙන්නටය. එහෙත් සුළං හැමුවේ මදක් වෙන අතකටය. එදා අප කලා හිතැති මිතුරෝ මහා ගොනුවක් එක්ව ඇරඹි සිනෙරුව අද ‘ධර්මරාජ කලා පදනම’ නමින් නව උපතක් ලබා කලාවට හිතැති දරුවන්ට පාසලේ පමණක් නොව, ලංකාවේම දරුවන්ට තෝතැන්නක් වී ඇත. ඒ අලූත් යුගයට නායකත්වය දුන් බණ්ඩාරනායක විදුහල්පතිතුමා, ඞී. බී. හේරත්, බී. එම්බස්නායක වැනි ගුරු පියවරුන්ටද නමස්කාර වේවා.

   වැව් දසුනේ ලේඛකයෝ ’ කෘතිය සංස්කරණයට වෙහෙසවූ කපිල කුමාර කාලිංග, රන්ජන් ඒකනායක හා පුෂ්පානන්ද ඒකනායක සොයුරන්ටද  ස්තුතිය පුද කරමි.

     අපි ලියන කෙටි කතාවක් කවියක් මාධ්‍යයක පළකරවා ගැනීම දැන් එතරම් අපහසු නැතත් දම්රද මාතාව නමින් පොතක එය පලවන විට දැනෙන පී‍්‍රතිය නිරානුෂ මව්වත් එකකැයි සිතේ. දම්රදයේ ඒ මව්වත් ගුණය වෙන කවර සමාජ හෝ රාජ්‍ය ආයතනයකින් ලැබෙන ඇගයුමක අඩංගු නැත.

Monday 22 August 2016

ඔලිම්පික් සහ අපේ කොදෙව්වට ඇති දුර



මාසයක් පුරාවට දිග හැරෙන බ‍්‍රසීලයේ රියෝද ජෙනෙයිරෝ නුවර ඔලිම්පික් කී‍්‍රඩා උළෙල දැන් එහි මුලූ දෙයි. ලෝකයම පාහේ කී‍්‍රඩාව නම් විෂය හා එහි කී‍්‍රඩා කරන තරුණ තරුණියන්ගේ අප‍්‍රමාණ මිනිස් මහිමය පිළිබඳ ප‍්‍රබෝධවත්ව සිටී. වර්ධනය කරගත් කුසලතාවයන් විසින් කවර තරමේ බලයක් හා අලංකාරයක් මිනිසාට ලබාගත හැකිද යන්න මෙමගින් පසක් කර ගත හැකිය. කී‍්‍රඩාව හා කලාව තරම් මිනිසාගේ මනුස්ස භාවය ආඩ්‍ය බවට පත් කරන එහි මහිමාව ලොවට කියා පාන අන් විෂයයන් නැතැයි සිතමි.
ජැමෙයිකානු කී‍්‍රඩක උසේන් බෝල්ට් හත්වන වරටත්  රන් පදක්කම් දිනා ගත්තේය . එරටේම තොම්ප්සන් එලීනා විසින් මීටර් 100 සඳහා රන් පදක්කමක් දිනා ගනිමින් ලොව වේගවත්ම කී‍්‍රඩිකාව බවට පත්විය. මිලියන 2.9 වෙසෙන වැඩි වත් පොහොසත් කමක් නැති ජැමෙයිකාව තුළ උසේන් බෝල්ට් නමැති 30 හැවිරිදි තරුණයා ජාතික වීරයෙකි. කවර තරමේ අගතිගාමි දේශපාලනයක් තිබුණා වුවත් ජැමෙයිකානු දේශපාලනඥයෝ උසේන් බෝල්ට් හට නිදහසේ කී‍්‍රඩා කරන්නටත් එවැනි තවත් කී‍්‍රඩක කී‍්‍රඩිකාවන්ට නැගී එ්මටත් මං හසර ලබා දේ. පහසුකම් ද ලබාදේ. ‘මං අල්ලන්න උසේන්ටවත් බෑ’ වැනි ප‍්‍රස්ථාව පිරුලූ පවා මේ තරුණ කී‍්‍රඩකයා කේන්ද්‍ර කරගෙන ගොඩ නැගී ඇත්තේ ජැමෙයිකානු ජාතිය ඔහුට දක්වන හරසර කියා පාමිනි.
මීටර් 800 තරගයේ රන් පදක්කම දිනා ගත් කෙන්යානු ජාතික  ඍමාසිය් ෘ්ඩසා ඛ්නමඒ ද උසේන් බෝල්ට් මෙන්ම එකී අපි‍්‍රකානු රාජ්‍යය විසින් නිසි පරිදි රැුක බලා ගන්නා කී‍්‍රඩකයෙකි.
සුසන්තිකා ජයසිංහ මීටර් 200 තරඟයකින් 2000 ඔස්ටේ‍්‍රලියාවේ පැවති ඔලිම්පික් උත්සවයේ දී ලෝකඩ පදක්කම්ක ලැබුවාය. පසුව රිදී පදක්කම ලත් කී‍්‍රඩිකාව තහනම් උත්තේජනය පාවිච්චි කළාය, යන කාරණය නිසා පදක්කම අහිමිකරන ලදුව පසුව එය සුසන්තිකාට හිමිවිිණි. ඒ 1948 වසරේ ඩන්කන් වයිට් සිය මීටර් 400 සඳහා ලැබූ ඔලිම්පික් ජයට පසුව අප ලැබූ එකම ඔලිම්පික් ජයග‍්‍රහණයයි.
ලංකාවේ අපමණ දක්ෂකම් ඇති කී‍්‍රඩක කී‍්‍රඩිකාවෝ සිටිති. ඔවුන්ගේ සහජ දක්ෂකම් පමණක් ඔවුන් ලෝක මට්ටමේ කී‍්‍රඩක කී‍්‍රඩිකාවන් බවට පත් කරන්නේ නැත. ඒ සඳහා පහසුකම් ද උසස් පුහුණුවක්ද මානසික ඒකාග‍්‍රතාවයෙන් ජීවත්විය හැකි ජීවන පසුබිමක් ද අවශ්‍යය. එහෙත් එවැනි වාතාවරණයක් අපේ රටේ කී‍්‍රඩකයන් අරබයා තිබේ ද? වෙඩි තැබීමේ තරඟයට සහභාගිවීම සඳහා ගිය මංගල සමරකෝ්න් කී‍්‍රඩකයා පැවසුවේ තමාට මේ තරඟයට සහභාගිවීම සඳහා එංගලන්තයේ පුහුණුවක් ලබා දෙන බව පැවසුවත් ඔහුට එය නොලැබූණු බවය. එමෙන්ම තමා තරඟයට ඇඳි කී‍්‍රඩක වස්ත‍්‍ර හා සපත්තු දැක අනෙක් රටවල කී‍්‍රඩකයන් අනුකම්පාවෙන් හා උපහාසයෙන් බැලූ බවත්ය. ඔහු වැඩිදුරටත් කියා සිටියේ ලංකාව වෙනුවෙන් කී‍්‍රඩා කිරීමට වඩා එසේ නොකර සිටීම වඩා හොඳ බවය.
මෙවර 2016 රියෝ ඔලිම්පික් උළෙල සඳහා කී‍්‍රඩක කී‍්‍රඩිකාවන් නව දෙනෙකු සහභාගි වූ අතර ඔවුන්ගේ පරිවාර නිලධාරීන් 29 දෙනෙකි. භෞත චිකිත්සකයන් , එක් එක් කී‍්‍රඩකයාගේ පුහුණුකරුවන් මේ අතර සිටින්නට ඇත. එමෙන්ම අත්‍යාවශ්‍ය නොවන නමුත් තම නිල බලය හරහා නිකම්ම නිකං නිලධාරීන් කී දෙනෙක් මේ සඳහා සහභාගි වන්නට ඇද්ද?
කී‍්‍රඩාව මානව ශිෂ්ටාචාරයේ මාහැඟි සොයා ගැනීමකි. කී‍්‍රඩාවෙහි යෙදීම දෙවියන් හා සමීප විය හැකි මාවතක් ලෙස පුරාතන ගී‍්‍රකයෝ විශ්වාස කළහ. ඔලිම්පික් ලාංචනය, ඔලිම්පික් ගිනි සිළුව, ඒ අතීත දේව සංකේත වෙත්. ලෝකයේ වඩාත් ශිෂ්ටාචාරවත් වන්නට වන්නට කී‍්‍රඩාවද වඩාත් ශිෂ්ටාචාරවත් විය. ඔප මට්ටම් විය. අනෙකෙකු හා තරඟයක් නමුත් අනෙකා හා කී‍්‍රඩාවට එකඟ වීම හරහා සංතුෂ්ටියද මිත‍්‍රත්වය ද හැඟවීය. ශිෂ්ටාචාරවත් බවින් තොර වූ ම්ලේච්චත්වය ළංවන කී‍්‍රඩා ක්ෂේත‍්‍රයන්ගෙන් ක‍්‍රමයෙන් ඉවත් වෙමින් යයි. මිනිස් ගොන් පොර එවැනි කී‍්‍රඩාවකි. බොක්ෂිං කී‍්‍රඩාවද එකී ඉරණමට ලක් වෙතැයි ඇතැම් විචාරකයෝ පවසති.
ගෙවී ගිය මාසය පුරා නිත්‍ය ලෙස දවසට පැය කිහිපයක් හෝ ඔලිම්පික් උළෙල නැරඹුවා නම් එය මනුෂ්‍ය හැකියාවේ සංතුෂ්ටියේ හා ශිෂ්ටාචාරයේ මංගල්‍යයක් බව ඔබට වැටහෙනු නිසැකය.
නැවතත් අපි ලංකාවේ කී‍්‍රඩාව දෙසට හැරෙමු. ලංකාවේ සමස්ත කී‍්‍රඩා ක්ෂේත‍්‍රයම කෙතරම් අවිනීත ද යන්න තේරුම් ගැනීමට ලංකාවේ පුවත්පත්වල කී‍්‍රඩා පිටු හරහා දිග හැරෙන අඩාපාලි පමණක් වුව ප‍්‍රමාණවත්ය. අග‍්‍රගන්‍ය කි‍්‍රකට් කී‍්‍රඩක කුමාර සංගක්කාර එංගලන්තයේ ඵක්‍ක්‍ ීචසරසඑ දෙ ක්‍රසජනැඑ  කි‍්‍රකට් කී‍්‍රඩා සමුළුව අමතමින් ලොවට හඬ ගා කී දුක්මුසු හා බියජනක කතාව ඔබ දන්නවා ඇත. ඩොලර් ලක්ෂ ගණනින් සිය කී‍්‍රඩා හැකියාවෙන් කි‍්‍රකට් කී‍්‍රඩකයන් උපයා දෙන මුදල් කි‍්‍රකට් සම්මේලනය විසින් ගසා කා  ඇති තරම කෙතෙක් ද යත් කී‍්‍රඩකයන්ට පඩි ගෙවීමටවත් ඔවුන්ට මුදලක්  නැතිව ගියේය. රාජපක්ෂ පුතුන් රගර් කී‍්‍රඩාවට අවතීර්ණ වී ඒ තුළ පැවති සංහිඳියාව විනාශ කළ අයුරු අපි දනිමු. ඇතැම් දක්ෂ කී‍්‍රඩකයන්ට කී‍්‍රඩා ජීවිතයෙන් පමණක් නොව ජීවිතයෙන්ද සමුගන්නට සිදු විය.
ආසියානු කී‍්‍රඩා උළෙලකදී මැරතන් ඉසව්වකින් රන් පදක්කමක් දිනූ එස්.එල්.බී. රෝසා සමග මීට අවුරුදු පහ හයකට පෙර මම කථා කෙළෙමි. ඔහු ඒ වන විට ඇමෙරිකානු විශ්වවිද්‍යාලයක කී‍්‍රඩා කථිකාචාර්යවරයෙකුව සිටියේය. ඔහු ඇමෙරිකාවට ආවේ ලංකාවට අකමැතිව නොව ඔහුගේ දක්ෂකම්වල නිසි පිළිගැනීමක් තම මව් රටේ දී නොලැබුණු නිසාය. ඔහුගේ දුක්බර කතාව ලංකාවේ දක්ෂ කී‍්‍රඩකයන් බොහෝ දෙනෙකුටම අදටත් පොදුය.
ලංකාව වැනි හෝ ලංකාවට වඩා අඩු දියුණු හෝ රටවල් කිහිපයක් 2016 අගෝස්තු 17 වන විට මෙවර ඔලිම්පික් උළෙලේ ජයග‍්‍රහණය කර ඇති රන් පදක්කම් සංඛ්‍යාව මෙසේය. කියුබාව 8, කෙන්යාව 6, උතුරු කොරියාව 7, ජැමෙයිකාව 5, ඉතියෝපියාව 5, කොලොම්බියාව 4. ඔවුන්ට පුළුවන් අපට බැරි හේතුව අපේ කී‍්‍රඩකයන්ගේ දක්ෂකමේ ඌනතාවක් නොවේ. ඔවුන්ට නැඟී සිටීමට අවශ්‍ය කිසිදු ආණ්ඩුවක් විසින් ඉඩ නොදීමේ කාරණයයි.
වැලිවේරියේදී මීට කලකට ඉහත දී බෝම්බයක් පත්තු වී හිටපු අමාත්‍යවරයෙකු වූ ජෙයරාජ් ප‍්‍රනාන්දු පුල්ලේ අභාවප‍්‍රාප්ත විය. ඔහු සමග මිය ගිය වුන් අතර ප‍්‍රවීණ කී‍්‍රඩා පුහුණුකරුවකු වූ ලක්ෂ්මන් ද අල්විස් හා ආසියානු මැරතන් ශූරයකු වූ කරුණාරත්න (මැරතන් කරුද* විය.  කී‍්‍රඩාවට සම්බන්ධ දෙයක් නොවූ එකී උත්සවයට ලක්ෂ්මන් හා කරු සහභාගි වූයේ ඇයි? ඒ ඔවුන්ට සහභාගිවීමට බලකෙරෙන දේශපාලන තත්ත්වයක් තිබූ නිසාය. හෂාන් තිලකරත්න, සනත් ජයසූරිය වැන්නන් විසින් උපයාගත් කී‍්‍රඩක කීර්ති නාමයන් විනාශ වන්නේ ඔවුන්ගේ පැවැත්මට දේශපාලනය කළ යුතුය යන තත්ත්වයක් රටේ නිර්මාණය වී ඇති නිසාය.
අප නරඹන ඔලිම්පික් උළෙලේ අප‍්‍රමාණ කී‍්‍රඩා ඉසව් සංඛ්‍යාවක් ඇත . ඒවායින් බොහෝ ගණනක් කී‍්‍රඩා වශයෙන් අපට පුරුදු පුහුණු විය හැකි කී‍්‍රඩා ඉසව්ය. එහෙත් අප දරුවන් යොමු කරන්නේ කි‍්‍රකට්වලට හෝ රගර් කී‍්‍රඩාවට පමණි. ඒ දෙමව්පියන්ගේ වරද නොවේ. ලංකාවේ ආණ්ඩුව හෝ පෞද්ගලික අංශය උදව් කරන්නේ ඒ කී‍්‍රඩාවන්ට නිසාය. සමාජ මට්ටමක් ඇත්තේ ඒවාට නිසාය. ජනමාධ්‍යවල වොලිබෝල් තරඟ වාර්තා නැත. හොකී, පාපන්දු කී‍්‍රඩා ගැන ඒ හැටි උනන්දුවක් නැත. මේ ලියුම්කරු මේ ලියන අද දවසේ පුවත්පතක දුටුවේ ලංකාවේ කලක් පාපන්දු ජාතික නායකයාව සිටි තරුණයා කනත්තක කම්කරුවෙකු ලෙස වැඩ කරන බවයි. ඉතිං ඒ වැනි කී‍්‍රඩාවලට යන කල දවස ගැන කවර කතාද?
ජාතියක රටක අභිමානය යනු, එකී අතීතය කල්දේරමක දමා උණුකර බීම නොවේ. වර්තමානයේ ලෝක මනුෂ්‍ය සංහතිය වෙත යහපත් දෙයක් දායක කිරීමයි. මනුෂ්‍ය අභිමානයට හේතුවන කී‍්‍රඩාව, කලාව වැනි දෑ සුපුෂ්පිතව වැඞීමට ඉඩ දී ඒවා ලෝක මට්ටමට ගෙන ඒම රටක වගකීමකි. ඒ සඳහා රටේ දුප්පත් පොහොසත්කම ඒ හැටි බලපාන්නේ නැත. අවශ්‍ය වන්නේ කී‍්‍රඩාවට අවශ්‍ය පසුබිම තනා දීමයි. මෙවර ඔලිම්පික් උළෙලේ පදක්කම් ලාභී දිළිඳු ඌන සංවර්ධිත රටවල් කියාපාන බලවත් සත්‍යයද එයයි

විජය නන්දසිරි



ප‍්‍රතිභාත්මක රංගනයක දේශපාලනය
     විජය නන්දසිරි හදිසියේ නොසිතූ වෙලාවක ජීවිත රඟමඬලින් බැස ගොසිනි. සිය රංගන ප‍්‍රතිභාව හාස්‍ය රංගනයටම සින්න වෙන්නට හැර ඔහු සියල්ල අතහැර ගොසිනි. පොදු ජනතාව යයි කිව හැකි අතිවිශාල සෙනගක් සමඟ රූපවාහිනී තිර ඔස්සේ ද, වේදිකාවේ ද සුහද සාමිචියක යෙදෙමින් සිය රසිකයාගේ ලේ පිරිසිදු කරමින් සිටින අතරේම ඔහු යන්නට ගොසිනි.
     විජය නන්දසිරි මීට වසර දෙකකට පමණ පෙර ටොරොන්ටෝ නුවරට පැමිණියේ ඔහු රඟ පෑ ‘බල්ලොත් එක්ක බෑ’ නාට්‍යය සමගිනි. වත්මන් ජනමාධ්‍ය නියෝජ්‍ය ඇමති පරණවිතාන මහතා ටොරොන්ටෝ නුවර කොන්සල් ජනරාල් ධුරය දරණ සමයේ දී ය. පරණවිතාන මහතා ‘බල්ලොත් එක්ක බෑ’ කණ්ඩායම වෙනුවෙන් පැවැත් වූ රාතී‍්‍ර භෝජන සංග‍්‍රහයේ දී මා අන්තිම වරට ඔහු හමුවීමි.
      ඒ සුහද හමුවේදී විහිලූ කළේ විජය නන්දසිරි නොව කුමාර තිරිමාදුරය. විජය නන්දසිරි හාස්‍යයෙන් තොරව (රඟ නොපාමින්) සිටින විට බැ?රුම් මිනිසෙකි. කතා බහද හැසිරීමද බැ?රුම්ය. ඒ මා නිරීක්ෂණය කළ දෙයකි.
විජය නන්දසිරි මිය යාමට ප‍්‍රථම විශාල සේවාවක් ප‍්‍රසාංගික කලාවට සිදු කළ තවත් කලාකරුවෝ රැුසක්ම මිය ගියෝය. එහෙත් ලංකාවේ රසික ප‍්‍රජාව ඔවුන්ගේ වියෝවන් නිසා ඒ තරම් කැළඹුනු බවක් නොපෙනුනි. විජය නන්දසිරි වෙනුවෙන් වන මේ කැළඹීමේ මුල කොතන ද? එයට හේතුව කුමක්ද?
      මේ ලියන මම කවර තරාතිරමේ මිනිසෙකු ලෙස සමාජය තක්සේරු කළත් , කවර තරමේ බැ?රුම් ව්‍යාපෘතිවල නිරත වී සිටියත් ටෙනිසන් කුරේගේ පවා දීර්ඝ විහිළුවලට හිනාවෙන්නට පුංචි තැනක් හෝ ඇත්නම් එය සොයාගෙන සිනාසෙන්නට පුරුදු වූවෙකි. සිනා කතා කියන මිතුරන් සමග මධු සාදවලට කැමැත්තෙක්මි. එහෙව් මට විජය නන්දසිරි වටිනා මිනිසෙකි. ඔහු රඟ පෑ ‘එතුමා’ ටෙලි මාලාවේ දිනපතා එක එක අංකය නැවත නරඹමින් සිටින්නෙමි. ජීවිතය තුළින් සිනාවීමට තැන් බොහෝ අඩු මට සිනාවට අවශ්‍ය දෑ පිටතින් සොයා ගත යුතුය. එසේ නැතහොත් ජීවිතය ආතතියෙන්ම පිරී ඉතිරී පුපුරා යනු නිසැකය. මගේ ඒ ආතතිය අඩු කළ විශිෂ්ට දායකයෙකි විජය නන්දසිරි. සිනාව බොහෝ දුරට අහිමි ජනතාවක් වෙසෙන ලංකාවේ විජය නන්දසිරිගේ වියෝව මහා ශෝකාකූල කලබගෑනියක් වන්නේ මා වැනි රෝගීන් එහි බහුල නිසාය.
        විජය නන්දසිරිගේ ජීවිතයේ දේශපාලනයක් ඇත්තේ ඔහු ‘දේපාලනය’ නොකළ නිසාවෙනි. ඔහුගේ ජනපි‍්‍රයත්වයේ ඉහළ මට්ටම සලකා බලන විට පක්ෂ පවුරු සීමා මායිම් නොතකා ඔහු මැතිවරණයක් තරඟ කළේ නම් නිසැකයෙන්ම පාර්ලිමේන්තු මන්තී‍්‍රවරයෙක් වන්නේය. එය ඔහුද නොදන්නවා විය නොහැකිය. ඔහු ඔහුගේ අගය දන්නා නිසාම ලංකාවේ වැඩිම මිල අය කළ නළුවන් අතර කෙනෙකුද වන්නේය.
        විජය නන්දසිරි සමස්ත ජීවිතය පුරාම තමා හොඳින් දත් දේ ජනතාවට ප‍්‍රදානය කරමින් සිය දහඩිය මහන්සියෙන් අඹු දරුවන් පෝෂණය කළේය. එය ඉතා වෙහෙසකර කාර්යයකි. මීට වසර තුනකට පමණ පෙර දියවැඩියා රෝගය නිසා පාදයක කොටසක් ඉවත් කර තිබියදීත් කෘති‍්‍රම පාදයක් සවි කරගෙන එය ආධාරයෙන් රඟපෑමම කරගෙන ගියේය. ඒ සඳහා ලංකාව පුරාත් ලෝකයේ විවිධ රටවලත් ඇවිද්දේය. එය දැවැන්ත වෙහෙසකර හා වේදනකාරි තෝරා ගැනීමක් බව කවර කතාද?
     ඔහුට මහින්ද රාජපක්ෂ ළඟට යෑමේ පාර හොඳින් ම විවෘත වී තිබුණාට සැක නැත. ඔහුගේ කුළුපග මස්සිනා මහින්දගේ රැුස් වළල්ල යට පළාත් සභා මන්තී‍්‍රවරයෙකු වී  ද සිටියේය. අනිවාර්යයෙන්ම රාජපක්ෂවරුන්ගේ රශ්මිධාරා පුළුල් කිරිමට විජය නන්දසිරිට ආරාධනා ලැබෙන්නටත් ඇත. ඒවා ප‍්‍රතික්ෂේප කරමින් සිය වෙහෙසකර ව්‍යායාමයේ පමණක් නිරත වීමම විජය නන්දසිරිගේ උත්තුංග භාවයට සාක්ෂියකි.
     ‘මනමේ’, ‘සිංහබාහු’ රඟපාමින් හා උසස් ගනයේ චිත‍්‍රපට ටෙලි නාට්‍යවල පෙනී සිටිමින් පමණක් මේ දුර්භාග්‍ය සම්පන්න සමයේ තුන්වේල සරි කර ගත හැකි වෙතැයි සිතීම මුලාවකි. උසස් ගනයේ කලාව කළ බොහෝ දෙනා ඉතිරි අඩුව පිරිමහා ගත්තේ රාජපක්ෂ වලව්ව පැත්තේ යමින් බව දන්නෝ දනිති. එහෙත් ඒ දෙයට සිත වලංගු කර ගැනීමට විජය නන්දසිරිට නොහැකි විය. එහෙයින්ම උසස්ය කියන කලාවේත් ජනපි‍්‍රය කලාවේත් සමසේ නිරතවීමට ඔහුට සිදු විය.
       මා හොඳින් දුටු දෙයක් නම් විකට රංගනවලදීත් විජය නන්දසිරි හොඳින් ම රඟපෑම කළේ දේශපාලකයාගේ චරිතය බවයි. දේශපාලකයන් ගේ මරි මෝඩකම් හා කුඩු කේඩුකම්ද ඔහුට සිනා වෙනුත්, මුහුණේ  ඉරියව්වලිනුත් හොඳින්ම පෙන්නුම් කිරීමට තිබුණේ අපූරු හැකියාවකි. එසේ ඒ චරිත ර`ගපෑමේ දී උසස් රංගනයක් කළ හැකි වූයේ පවත්නා දේශපාලනය කෙරේ ඔහු සතු අප‍්‍රසන්න හැඟීම නිසා යයි මට සිතේ.
කලාකරුවකු පමණක් නොව  ඕනෑම වෘත්තිකයෙකු පක්ෂ දේශපාලනයේ අතකොළුවීම ඔහුට කළ හැකි සමාජ බලපෑමට ඉතා නරකට බලපායි. ඒ බව මා පළමුවරට තේරුම් ගනිමින් සිටින්නේ කෘරතර පාලනයක් හමාර කරමින් යහපාලනයක් යයි කියා ගන්නා එකක් ගෙන ඒමට දායක වී පශ්චාත්තාපී හැඟීම් ළදරු ලෙස හෝ වැඩෙමින් පවතින අවදියකය. රයිනෝසිරයෙකු සේ වර්ධනය වූ රාජපක්ෂ බලයේ රැුස් වළල්ල නිර්මාණයට සිය අපූරු ප‍්‍රතිභා ශක්තීන් වැය කළ සම්භාවනාවට පත් කලාකාරයන් කෙරේ රසිකයන් තුළ වැඞී ඇති පිළිකුල කොතරම්ද? මේ කලාකරුවන්ට, ඔවුන් බලාපොරොත්තු වූ තාන්න මාන්න හා ධනය නිර්ලෝභීව ලබා දීමට රාජපක්ෂවරු සමත්වීම නිසා තවමත් ඔවුන්ට තමන්ගේ ස්වකීයත්වය නොවැටහෙනවා නිසැකය.
එහෙත් විජය නන්දසිරි කවර තරමේ ධී ශක්තියක් ඇත්තෙකුදැයි වැටහෙන්නේ ඒ නරාවලට ඔහු නොවැටීම නිසාය. ඒ උත්තුංග පෞරුෂය අගය කළ යුතු උතුම් දෙයකි.
       ලංකාවේ සම්භාව්‍ය කලාව ලෝකයේ සම්භාව්‍ය කලාවේ ප‍්‍රමිතීන්ට බොහෝ දුර වන්නා සේම, ප‍්‍රහසන කලාවද ලෝක ප‍්‍රහසනයෙන් බොහෝ දුර වන්නේය. එහෙත් ප‍්‍රහසන කලාව නාට්‍ය ආරම්භයේ සිටම පැවත ආවකි. බොහෝ විකට නළුවෝ බටහිර රටවල අපමණ සම්භාව්‍යත්වයෙන් සළකති.
       ලංකාවේ හොඳම ප‍්‍රහසන නළුවන්ට සම්භාව්‍ය රංගනයේද නිමග්න විය හැකි වූ අතර හුදු විකට නළුවන්ට හොඳ ප‍්‍රහසන නළුවෙකු පවා විය නොහැකි විය. (උදා. ටෙනිසන් කුරේ, පිං පොං)  විජය නන්දසිරි අයත් වන්නේ ජෝ අබේවික‍්‍රම වැනි රංගධරයන් අයත් වන පළමු කණ්ඩායටය.
    විජය නන්දසිරිගේ සමීපතම හෝ දුරස්ථව හෝ මිතුරෙකු නොවූ මම, ඔහුගේ බලවත් රසිකයෙකු වීමි. ඒ ඔහු මා හිනැස්සු නිසාය. මට මනමේ සිංහබාහු සුභ සහ යස රන්කඳ ආදි උසස් නාටකයන්හි විජය නන්දසිරි විශේෂ කොට නොදැණුනේ ඒවායේ සමස්ථය ඔසවා තැබීමට දායක වූ හැමෝම අතර නන්දසිරිද කෙනෙකු වූ නිසාය. එහෙත් සිකුරු හතේ, සුහද කොකා, එතුමා වැනි රංගනයන්හි ඔහු විශේෂ කොට පෙනුණේ ඒවායේ සමස්ථය වනාහි ඔහුම වූ නිසාය. එනම් ඒවා කෘති වශයෙන් නැඟී සිටියේ විජය නන්දසිරිගේ ප‍්‍රතිභාවේ මහිමය නිසා වූ හෙයිනි.
     මගේ එදිනෙදා ජීවිතයේ දුක් දොම්නස් පහකළ මෙවලම් අතර ඔහුගේ හාස්‍ය රංගනයෙන් යුතු නාටක තිබිණි. ඒවා පරණ වන දිනයක් එනු නිසැකය . එවැනි කෘතිවලට එවැනි ඉරණමක් අත්වීම ස්වාභාවිකය. එදාට අළුත් නිර්මාණ අවශ්‍ය වනු ඇත . ඒවායේ විජය නන්දසිරි නැති විට දැනෙන පාළුව..........

Sunday 31 July 2016

දවුල් හඩ



පාළුවක් නැති ගම්දොරින්
මහා දළදා මන්දිරෙන්
බොහෝ ගතු කේලම් ඔතාගත්
දවුල් හඩ නික්මෙයි.....වලාවට
යුක්තියක් පතමින්

Thursday 28 July 2016

මතක කඳුළු




   අම්මා අපව හැර ගොස් අදට අවුරුදු තිස් එකකි. අප වෙනුවෙන් දුක්වු ඇගේ මුහුණේ ඇඳුණු දුක්බර රේඛා දැනුදු මට මතකය. ඊටත් කලිං අපේ ජීවිතවලට අඩිතාලම සකසා දුන් අප්පච්චී ද අපව හැර ගියේය. ඒ ජූලි 22 දාකය. බොහෝ දරුවන්ට මෙන් මටද ලැබුණේ හොඳම මවිපිය දෙපලකි. ඒ දෙපලම මගේ ජීවිතයේ තීර්ව ජයග‍්‍රහණ හා බැරෑරුම්  පසු බැසීම් දකින්නට ජීවත්ව සිටියේ නැත. කෙනෙකුට තවත් කෙනෙකු උදෙසා පින් පැවරිය නොහැකි බව දන්නා නමුත් මගේ දහඩිය මහන්සියෙන් තැනුණු මගේ ක්ෂුද්‍ර ගොවිපොලේ එළවළු අස්වැන්නෙන් හා මදි අඩුව කඩෙනුත් ගෙනැවිත් මා විසින්ම පිළියෙල කළ දානයක් භාවනානුයෝගීව වැඩ වසන බංග්ලාදේශ ජාතික භික්ෂුවකට අද දින පිළිගැන්වූයෙමි. මට ඉන් ලැබුණු ආත්මික සහනය අති විශාලය

පාර භෞතික කලාපයක පවත්නා එකිනෙක ආගම්වල හොඳ නරක විමසීමේ නරක පුරුද්ද මට නැත. උපන් විට ලැබුණු බුදු සමයට අනුගතව මා එහි අපමණ සහනශීලීත්වය භුක්ති විඳිමි. එහෙයින්ම මට දනක් දෙමින් මගේ දෙමව්පියන්ට කළගුණ සැලකුවායැයි සහන් සංවේගයක් (පහන් සංවේගයක් නොවේ.) ලැබීමි. මම මගේ අම්මාගේ මළගමදා ඇගේ සොහොනේ ඉදිකළ තොරණේ වෙස්සන්තර ජාතකයෙන් තෝරා ගත් කවක් මෙසේ ලියා තැබීමි

‘‘මහ මුහුදත් මදිය කියා රස කිරි දුන්   අම්මා

සතර අපායේ නොවැටී නිවන් දකින්   අම්මා’’

Thursday 14 July 2016

වලාකුළු බැම්ම –සහෘද කතිකාව


       මිනිසෙකුට තවත් මිනිසෙකු හමුවීම උත්පත්තියේදීම සිදුවන්නකි. එතැනින් ඇරඹෙන තවත් මිනිසුන් මුණගැසීම මව් පිය සහෝදර සහෝදරි නෑදෑ හිත මිත‍්‍රාදීන් වශයෙන් ද සතුරන් වශයෙන්ද දිගට ඇදී යයි.
ලෙන්ගතුකම් වනාහි ලෝකය ප‍්‍රභාමත් කරන දෙවන හිරු යයි මම සිතමි. මාගේ ජීවිතයේ මෙතෙක් ආවේ ළෙන්ගතුකම්වලට පින්සිදුවන්නටය. මේ තවත් එවැන්නකි.
       මා මෑතකදී ලියූ ‘වළාකුලු බැම්ම’ පිළිබඳ ශී‍්‍ර ලාංකික රසිකයන්ගේ සමීප අදහස් තවමත දැන ගන්නට විදිහක් නැත. විචාරයන් තවම පළවී ඇත්තේ එකක් පමණකි. විචාර ලියවා ගැනීමේ හා පළකර ගැනීමේ අරගලය හරිම නීරස එකකි. ඇත්තටම දැන් මට එවැන්නක් එපා වී ඇත.
      එහෙත් මගේ නවකතාව අරබයා අප හිතවත් ජයලත් සමරක්කොඩි සහෝදරයා පසුගිය  11 වන දින අපූරු මැදිහත්වීමක් කළේය. කොහොමත් පොත පත කියවන දේශපාලනිකව සබුද්ධික ඔහු මගේ පොත කියවා හමාර කළ විට මම පොත ගැන ජයලත්ගේ අදහස් විමසීමි. ඔහු ගේ යෝජනාව වූයේ පොත කියවූ තෝරාගත් පිරිසක් සමග ඒ ගැන සාකච්ඡුා කරමුද කියාය.
       මගේ අනුමැතියෙන් පසු එය එසේම සිදුවිය. ජයලත් සිය සහෘදයන්ට යැවූ ආරාධනා පත‍්‍රය මේ සමග දැක්වේ. සංවාදය පැවතුනේ ඔහුගේ නිවසේ එළිමහනේය. ආරාධනා ලැබූ සියල්ල පැමිණියෝය.
ඉතාම සහෘද සිතින් පැමිණි සියල්ල මගේ ‘වලාකුළු බැම්ම’ ග‍්‍රහණය කරගත් අයුරු සාකච්ඡුා කළේය. ඔවුන් දැක්වූ අදහස් සියල්ල පාහේ ධනාත්මකය. මට මගේ නිර්මාණ ජීවිතයට වැඩ දායකයක. ඒ ආශ්වාද ජනක සන්ධ්‍යාව සංවිධානය කළ ජයලත් හා ලලිතා සමරක්කොඩි දෙපළගේ වෙහෙස මහන්සිය මට සැමදා මතක තියේවි.  ඛාධ්‍ය බෝධ්‍ය  ආදියෙන් අඩුවක් නොවූ  සීමා මායිම් නොතැකූ විවෘත භාවයකින් ගෙවී ගිය සහෘද සන්ධ්‍යාවක් විය. මෙවැනි ලෙන්ගතුකම් නිර්මාණකරුවෙකුට කෙතරම් වටීද? මේ ඒ සන්ධ්‍යාවේ ආචාර්ය පි‍්‍රයන්ත කුලසේකරයන් දැක්වූ අදහසය. විටින් විට මේ අදහස් ගෙන ඒමට ඉදිරියේදීත් බලාපොරොත්තු වෙමි.
මෙය කැමරාගත කරන ලද්දේ මා හිතවත් සුනිමල් බාලසූරිය සොහොයුරා විසිනි. අල්ලපු නිවසේ එළිමහනේ ඉන්දියන් ජාතික නිවසක සාහිත්‍යමය නොවන මධු සාදයකි. ඒ හඬවල්ද මේ රූප මාලාව අතරට කැවී තිබේ. හොඳ දක්ෂ කැමරා ශිල්පියෙකු වන සුනිමල්ට වුවද තත්ත්වය පාලනය කර ගත නොහැකි වියග එතුමන්ගේ සහාය නොවන්නට මේ අදහස් ගොනුව ඉදිරිපත් කරන්නට නොහැකි වනු නිසැකය.